Soms denk ik dat ik de gordijnen
gewoon open kan laten
omdat er toch niemand naar binnen kijkt
en al zou iemand het wel doen
ik niet zou worden herkend
achter deze donkere brillenglazen
waar ik al jaren woon
in de leegte van mijn hoofd
als een actrice in heel moderne film
iemand die niets nodig heeft
zoals een vlieg op de muur
zijn blauw glanzende vleugels
zijn misschien een dreiging voor de langpootspin
maar niet voor de mensen
zelfs als zij langskomen met hun bezems
en stofzuigers houden zij zich in
en leven voort op de resten
Soms denk ik dat ik mijn leven
bij elkaar heb gefantaseerd
dat niemand mij überhaupt kan zien
Zoals elfen paddestoelen blijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten