maandag 15 juni 2015

In quarantaine

Ik woon al zo lang achter een waan
van dichtgespijkerde ruiten
dat ik de tuin niet meer mis

Mijn buurvrouw zegt
dat ze vooral zwart zijn en smerig
en dat ik de realiteit niet meer weet
(maar zij praat dan ook met coniferen)

Ooit noemde mijn vader mij rommelblind
en naar binnen gekeerd, hij wist
dat geen mens kan leven zonder aandacht
en licht

Maar zie de kracht
van het albino-witte kind
dat achter geblindeerde glazen
de zon aftast, kan leven zonder huid

hoe lang heb ik niet als enige
met haar willen spelen?

Iedereen weet dat duisternis
niet besmettelijk is
en toch worden we gemeden als de pest

Ik ben van wie mij haten afkerig

Geen opmerkingen:

Een reactie posten