Ik woon al zo lang achter een waan
van dichtgespijkerde ruiten
dat ik de tuin niet meer mis
Mijn buurvrouw zegt
dat ze vooral zwart zijn en smerig
en dat ik de realiteit niet meer weet
(maar zij praat dan ook met coniferen)
Ooit noemde mijn vader mij rommelblind
en naar binnen gekeerd, hij wist
dat geen mens kan leven zonder aandacht
en licht
Maar zie de kracht
van het albino-witte kind
dat achter geblindeerde glazen
de zon aftast, kan leven zonder huid
hoe lang heb ik niet als enige
met haar willen spelen?
Iedereen weet dat duisternis
niet besmettelijk is
en toch worden we gemeden als de pest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten