dinsdag 23 juni 2015
vrijdag 19 juni 2015
Toeters en bellen
Klopt het dat ik je op straat zag lopen
je koffer rollend over steen
als een zilveren koets door zwarte paarden voortgetrokken
tot je bij de laatste poort in je uniform
verdween?
Of was het een manege stofwolken
die als een schaduw over het beddenlaken
trokken, God mag weten waarheen?
Witte luchtballonnen
in alle denkbare vormen uitgerekt
tot aan het einde van de wereld
waar men dromen nog ziet als tekens
van oude pijn
Wanneer zullen toeters en bellen
je komst verraden?
Zal ik gewaarschuwd zijn
voor een volgende keer?
je koffer rollend over steen
als een zilveren koets door zwarte paarden voortgetrokken
tot je bij de laatste poort in je uniform
verdween?
Of was het een manege stofwolken
die als een schaduw over het beddenlaken
trokken, God mag weten waarheen?
Witte luchtballonnen
in alle denkbare vormen uitgerekt
tot aan het einde van de wereld
waar men dromen nog ziet als tekens
van oude pijn
Wanneer zullen toeters en bellen
je komst verraden?
Zal ik gewaarschuwd zijn
voor een volgende keer?
maandag 15 juni 2015
Roulette
Zoals iemand door het overhalen
van een glazen trekker sterft
in dit moment
sterf ik in een roulette van nieuwe software
en apps
Mijn intern geheugen van cijfers en letters,
de namen die ik kende, plannen voor later,
alles is weg
Dat is blijkbaar hoe snelwegen
door het platte land van mijn archaïsche geweten
worden aangelegd
God bevrijdt mij
van mijn vertragende zelfAardrijkskunde
De oude school onder de platanen
lijkt een poppenhuis nu ik groter ben
maar is niet echt veranderd
Het is mijn hoofd dat de gangen
en de lokalen tot een witte maquette
op een tekentafel heeft verkleind
van lippen die dit zeggen
maar iets anders bedoelen
van kinderen achter kinderen
die voor andere kinderen schuilen
en hoe je je ook verbergt
er is geen weg meer terug naar huis
het blijft dezelfde verveloze werkelijkheid
steeds met andere woorden gezegd
tot je ontdekt dat fluiten in het donker niet helpt
De lesstof is een plaatje in een plaatje
in een plaatje van hoe afwijkend wij waren
Schoolbordkrijt heeft onze namen doorkruist
Zonnebril
Soms denk ik dat ik de gordijnen
gewoon open kan laten
omdat er toch niemand naar binnen kijkt
en al zou iemand het wel doen
ik niet zou worden herkend
achter deze donkere brillenglazen
waar ik al jaren woon
in de leegte van mijn hoofd
als een actrice in heel moderne film
iemand die niets nodig heeft
zoals een vlieg op de muur
zijn blauw glanzende vleugels
zijn misschien een dreiging voor de langpootspin
maar niet voor de mensen
zelfs als zij langskomen met hun bezems
en stofzuigers houden zij zich in
en leven voort op de resten
Soms denk ik dat ik mijn leven
bij elkaar heb gefantaseerd
dat niemand mij überhaupt kan zien
Zoals elfen paddestoelen blijken
Caleidoscoop
Sinds we de kijkgaten in de muren
met stopverf hebben gedicht
zijn we gaan participeren
We zagen met eigen ogen hoe je
kleedjes uit andermans tuin
kunt knippen
maar ook hoe je vliegtuigjes plakt
in de hoek van de hemel
en op papieren vleugels
vliegt
Hoe je de treinen weer op tijd
kunt laten rijden
Korenbloemen tussen klaprozen
schildert
een film kunt laten beginnen
met tegenwind
achter witte gordijnen
de hemel niet gemaakt is
van lucht en licht
maar van een oneindige keten
gifgroene bergen
We hebben het gluren
naar onze virtuele buren
Taakstraf
Vandaag zouden we gele zwemvesten dragen
in de regen, we zouden het onderscheid maken
tussen kranten en glas
Hongerstaken of ontsnappen via
een lange rij aan elkaar geknoopte lakens
Onze valse namen
zouden in elkaars armen
worden gekrast
We zouden huizen kraken
dansen op legerkisten
alleen nog pannenkoeken eten
en soms ontwaken
tussen de tuinkabouters in het gras
Maar toen ik langskwam
had je je taakstraf al uitgezeten
en laf GTST gekeken
op een uitgezakte bank
‘Twee criminelen die liever lui zijn dan moe’
Wie had dat ooit gedacht?
In quarantaine
Ik woon al zo lang achter een waan
van dichtgespijkerde ruiten
dat ik de tuin niet meer mis
Mijn buurvrouw zegt
dat ze vooral zwart zijn en smerig
en dat ik de realiteit niet meer weet
(maar zij praat dan ook met coniferen)
Ooit noemde mijn vader mij rommelblind
en naar binnen gekeerd, hij wist
dat geen mens kan leven zonder aandacht
en licht
Maar zie de kracht
van het albino-witte kind
dat achter geblindeerde glazen
de zon aftast, kan leven zonder huid
hoe lang heb ik niet als enige
met haar willen spelen?
Iedereen weet dat duisternis
niet besmettelijk is
en toch worden we gemeden als de pest
Op reis
Ik wil mijn vrienden niets
verwijten
maar er is iets gegroeid in
mij
van schaamte
over hun ansichtkaarten
ook al hebben zij mij nooit
bereikt
De eeuwige feestdagen
die zij samen slijten
in een caravan op weg naar
het zuiden
maar als je leeft zonder huis
bij gebrek aan beter
ben je al snel vol van jezelf
Ik zal ze de les niet meer
lezen
geen dreigbrieven meer
schrijven
Mijn handschrift verraadt een
vreemd soort
slingerachtig denken
door een berglandschap zonder
gids
een toekomstloos weten
bungeejumpen in het moment
en dan ben je gewoon gek
en gevaarlijk bezig
Ik heb mijn brievenbus
al een tijdje niet meer
geleegd
Abonneren op:
Posts (Atom)